Aynalara bakmayı pek sevmem ya da belki eskiden severdim, eskiden fotoğrafımın çekilmesini de severdim şimdiler de pek rahat değilim bu konuda. Ancak her doğuma girişimde mutlaka yaptığım bir şey var: Son halimle aynada kendimi görüntülemek.
Neden doğum fotoğrafları çekmekten keyif alıyorum ?
Öncelikle her seferinde oğlumun ilk sesini duyuyorum.
Sonra ise doktorculuk oynamak hoşuma gidiyor. Fazla dizi seyretmekten mi yoksa bu meslek aslında “eskiden” çok yapmak istediğim bir meslekti o yüzden mi bilmiyorum ama hastane üniformalarını çok seviyorum, içinde olmayı da :=) böyle bir durum işte..
Bundan sebep her doğuma girişimde bir kare kendimi fotoğraflıyorum . o çekime ait izlerin olduğu.
Bir anlamda girerken kendime şans diliyorum, bebeğe şans diliyorum, anneye, babaya,doktorlara..
hepsine biraz biraz gülücükler yolluyorum.
