Muammer Yanmaz & Ilgın Yanmaz. Ali baba nam-ı diğer bizler de 40 Haramileri. Teşekkür etmek için kelime bulamadığım hayatımdaki değerli insanlar ve sanırım çoğu harami için de aynı şey geçerli. Fotoğraf hobime başladığım günden beri bir çok atölye ve eğitmen gördüm, sözüm meclisten dışarı Muammer gibisi olmadı! Proje adamı bir kere 😉 insanı gaza getiren bir yapılanma.İlk kez Sütlaç kediyle tanıdım ben Muammeri, mail listesine üye olup ağzım açık fotoğraflarını izlemekle yetindim neden bilmem? Neden Harami olmak için onca sene bekledim? onu da bilmem. Herşeyin zamanı meselesi sanırım 🙂
Fotoğrafçılık mesleğim oldu ve bunda katkısı sonsuz ve bir çoğumun da aynı katkıdan bahsetmeyeceğini düşünmek çok yanlış olur. Bu haber de bununla ilgili tarihe izini bıraktı.. Katkılarınızdan dolayı Muammer ve Ilgız teşekkürler. Haber için de Merve Özaytekin’e teşekkürler.
Yorumlar (2)
filiz tülü :
22 Kasım 2010 | 12:16Yaşasın haramiler…Hayatımı değiştirdiler..Duyguları paylaştıkça çoğalan ve mutlu olan birisiysen harami olduktan sonra hayat daha Farklı hale geliyor. Daha güzel daha keyifli ve umut dolu oluyorsun. Ayçacım ne güzel yazmışsın Muammer Yanmaz benim için de çok önemli zaman geçtikçe önemini daha da iyi fark ediyorum. O insana; çok çalışırsanız ve emek verirseniz yaparsınız duygusunu veriyor. Sana güveniyor..Acemi olmana rağmen seni çekimlere yollayabiliyor. Insan bundan daha başka ne isterki. Ondan sonrası senin ne kadar emek verdiğine, kalitene ve ne vermek istediğine kalıyor..Ben kendi adıma 40haramilerin bir üyesi olmaktan çok mutlu olduğumu belirtmek isterim..
Sevgiler
Gökşen Camgöz :
22 Kasım 2010 | 14:41Ayça gazetede okudum haberi. Ve sonra ne yaptım biliyor musun? Yatak odasında komidinin üzerine astım. Her sabah ve her akşam okuyup, gözüme sokup kendime koyduğum engelleri kaldırmak üzere. Her seferinde içi cızlar mı insanın? ben artık aksiyon almaya karar verdim 🙂 sevgiler…