Yine bugün 10 Nisan..
İlk bebeğim, ilk heyecanım, ellerim titreyerek biraz da korkarak ilk doğumunu belgelediğim melek Doruk’tan beri tam bir sene geçti.
İlk bebeğim bugün 1 yaşında :=) Ne büyük mutluluk.
Bugüne kadar 30’a yakın, ailenin heyecanına, annenin kalp atışına, babanın endişesine, meleğin ilk ağlamasına şahit oldum.
Aşağıdakiler benim şans karelerim. İlk doğuma girdiğim gün heyecandan cidden titriyordum. Ameliyathanenin önünde beklerken vakit geçsin diye makinemin de ayarlarını yapmak için kendimi çektim. Bunu eminim tüm doğum fotoğrafçıları yapıyor 🙂 sonraları fark ettim ki beklerken bunu çekmek bana bir rahatlık veriyor, o zaman dedim bu benim ilk karem olsun, şans karem olsun, her doğum albümünde de ailelere hatıra olsun. Bakıyorum da ilk çektiklerimde yüzüm pek gergin 😀 hatta çekmeyi unuttuğum zamanlar da olmuş ama zamanla şans karemi ihmal etmemeyi daha güzeli gülümsemeyi ya da rahatlamayı diyelim öğrenmişim;)
Doğum hikayelerini belgelediğim tüm ailelerime, kendileri için bu kadar özel ve önemli hikayelerini benimle paylaştıkları, tarihlerinde benim de adım geçtiği için teşekkür ederim.
Keşke ilk bebeğimden beri çekiyor olsaydım dediğim ” i love my babies” serisine eksik kalanları da çekmeyi hayal ediyorum. Eksik kalan hihayelerini de yazmayı kendilerine borç biliyorum.
